Merhaba arkadaşlar! Uzun bir aradan sonra tekrar sizlerleyim. Daha çok yazmak istesem de, paslanmış kalemim buna pek izin vermiyor. Sanki gerçekten kalemle yazıyormuşum gibi bir havadayım, ama uzun girişimi tamamlamış bulunuyorum.

Benden büyük bir beklentiniz olmasa da, arada sırada yazdıklarımdan keyif alan okurlarım için, en son yazımda bahsettiğim "10 sene önceye dönsem neleri değiştirirdim?" konusunu birlikte irdeleyelim istedim. Bu yazıyı kaleme almak için birçok kez plan yapıp birkaç fikir de geliştirdim. Ama sonunda doğaçlama gitmenin daha samimi olacağına karar verdim. Bu yüzden, şu anda sizinle konuşur gibi yazmaya devam ediyorum.

Bugün tam 10 yıl öncesine, yani 2015 yılına gitsem, üniversite sınavına hazırlandığım en stresli dönemlerden birinde olurdum. Şimdiki matematik bilgim ve tecrübemle, YGS ve LYS gibi "çözdüğünün karşılığını aldığın" sınavlarda çok daha iyi bir sonuç elde edebilirdim. Tabii, 10 yıldır elimi sürmediğim kimya, biyoloji ve fizik bilgilerim beni yine bir nebze zorlayabilirdi.

Düşününce, 2015 te kendime vereceğim ilk tavsiye sınav stresimi nasıl yönetmem gerektiği olurdu. Sosyal açıdan da, çevremdeki insanlara karşı daha az sinirli ve en ufak şeye kızan biri olmamaya çalışırdım. O uyumsuz ve "ahd" havasını üzerimden atmak isterdim.

Mezun olduğumdan beri görüşmediğim arkadaşlarımla tekrar karşılaşsam, onları daha iyi tanımaya çalışırdım. Sorumluluklarım yokken daha çok eğlenirdim. O zamanlar kendimi öyle sıkmıştım ki dışarı çıkmaktan bile çekinir hale gelmiştim. Şu an ev hayatına çok alışkın olsam da, o dönem daha enerjik olduğum için geçmişe dönebilsem daha hareketli bir hayat yaşardım.

Beni üzen kararlardan biri, sporu bırakmam oldu. Tekvando yaparken mükemmel bir sporcu değildim belki, ama yaptığım anlardan keyif alıyordum. Bu kararı kesinlikle değiştirirdim.

Bilgisayarla her zaman içli dışlıydım ama o yıllarda programlamayla hiç ilgim yoktu. Yapay zekasız, kütüphanesiz bir çağda olsak da, o günlere dönsem kesinlikle yazılımı seçerdim. Matematiği bir kez okudum zaten; niye tekrar aynı yoldan geçeyim ki?

Klişe olacak ama kripto paralara veya borsalara yatırım yapardım. Özellikle dolar ve altın gibi şeylerde birikim yapmak için uğraşırdım. Her şeyin ucuz olduğu ve cebimde nispeten daha çok para olduğu o dönemde, yeme içmeden kısmadan yine de yatırım yapardım.

Şu ana kadarki pişmanlıklarımın çoğu genel şeyler, farkındayım. Zaten konu da oldukça hayal ürünü. Ama ilgi çekmesi için komik bir şeyler de yazmak istiyorum.

İnsan ne kadar genç ve tecrübesizse, o kadar kolay sever ve sevilir. O döneme dönebilsem, 'işim yok' diyerek ertelediğim aşk hayatıma daha çok değer verirdim. Belki de hoşlandığım ama cesaret edemediğim kişiye duygularımı açardım.

Üzerinden 8 yıl geçmiş ve artık çok geç olan bir konudan bahsettim. Bu konuyu açtığım için darlayacak olursanız, şimdiden söyleyeyim: devamını getirmeyeceğim. Olur da bu yazıyı ileride hayatıma girecek biri okursa, tamamen teorik yazdığımı ve bu yüzden bana trip atılmamasını rica ediyorum. (Evet, buradaki 'trip yiyecek kişi' benim.)

Şaka bir yana, geçmişe dönmüşken kavga ve trip korkumu da geride bırakmak isterdim.

İş hayatıma dönecek olursam, ya çok erken yaşta memur olmayı isterdim ya da cesaretimi toplayıp yurt dışına çıkıp bambaşka işler denemeyi... Uluslararası bir işte çalışmak, dünyayı gezip yeni yerler görmek çok güzel olurdu.

Aslına bakarsanız, bugünkü aklınızla sadece 1 ay öncesine bile dönseniz, hayatınızda ciddi farklar yaratabilirsiniz. 10 yıl gibi uzun bir zaman ise, özellikle üniversite öncesine denk geldiği için, paha biçilemez bir fırsat olurdu. Gerçi beni travmatize eden ehliyet sınavlarını yeniden almak gibi dertler de olurdu ama bilgi birikimi ve tecrübeyle her şey daha kolay olurdu.

Yine yaşlı bir adam gibi konuşacağım ama... Ne kadar "keşke"leri düzeltirseniz düzeltin, her zaman yeni "keşke"leriniz olacaktır. Bu yüzden imkânsız hayallerin peşinden koşmak yerine, önünüze bakın. Hayat, geriye dönüp ilerlenecek kadar yavaş değil ama sürekli ileriye bakılacak kadar da hızlı değil. Her şey tam kıvamında, şimdiye göre ayarlanmış gibi güzel.

Bu çok da mükemmel olmayan yazımı da burada sonlandırıyorum. Yakında yeniden görüşmek dileğiyle, sağlıcakla ve hoşça kalın!